К основному контенту

Գետը համայնքում


Գետը համայնքում նախագծի շրջանակներում ես, կենսաբանների, էկոլոգների խմբից մի քանի սովորողներ, կազմակերպեցինք քայլարշավ Կարմիր բլուր Չարբախ ուղղությամբ: Շրջեցինք կարմիր բլրի տարածքով: Այնուհետև քայլեցինք դեպի Հրազդան գետը: Գետը այդ հատվածում բավական վարար է, միայն լսելով գետի խշշոցն ու քրքջոցը կտրվում ես առօրյայից, հայտվում մեկ այլ իրականության մեջ։
Չարբախի հատվածում գետը գտնվում է բնակավայրերին մոտ, որի պատճառով շատ էին աղբի մնացորդները: Ոչ մեկին հաճելի չէր գետի աղտոտվածությունը, և այդ տարածքի տհաճ հոտը, որը առաջին հերթին վնաս է հենց իրենց՝ բնակիչների առողջությանը: Մեր ուժերի չափով մաքրեցինք աղբը, բայց անհրաժեշտ է ավելի կոնկրետ գործողություններ կիրառել, սա մեզանից յուրաքանչյուրի խնդիրն է։


 



Комментарии

Популярные сообщения из этого блога

Բառերի գծիկով գրություն

Բառերը գրվում են գծիկով, եթե կրկնվում են նույնությամբ Շուտ-շուտ, արագ-արագ, մեկ-մեկ, հազար-հազար․․․ Մարդ-մուրդ, փոքր-մոքր , աման-չման, պզիկ-մզտիկ,կամա-ակամա, առոք-փռոք Ի նախդիրը միասին է գրվում միայն իսպառ, իզուր, իհարկե բառերում Ընդ նախդիրը անջատ գրվում է միայն ընդորում բառում։ Մնացած դեպքերում -ընդ-ը գրվում է միասին։ Առ նախդիրը անջատ գրվում է առ այս, առ այն, առ այսօր, առ աստված, առ հարյուր, առ հազար բառերում։ Իմաստով իրար հետ մոտ բառերը, հոմանիշները և հոմանիշ-հականիշ զույգերը գրվում են գծիկով։ 1. Շինհրապարակ, արյուն-քրտինք, ինչպես թե, ճեպընթաց, աչքով-ունքով 2. Մեջք-մեջքի, դեղնակարմիր, տնով-տեղով, ի ծնե, բառ-մասնիկ 3. Բարդ-բարդ, ամենահզոր, մի՞թե, իրոք որ, քիթ-քթի 4. Հարյուր երեսունվեց, սպիրտայրոց, համարյա թե, գազայրիչ, բուք-բորան 5. Շենքով-շնորհքով, առերևույթ, մեկընդմիշտ, գլուխ բերել, հայ-ռուսերեն 6. Լռիկ-մնջիկ, մարտարվեստ, խաղք-խայտառակ լինել, ադի-բուդի, ծառից ծառ 7. Բաց կանաչ, ձայն-ծպտուն, պատեպատ, փունջ-փունջ, ծայրիծայր 8. Աղմուկ-աղաղակ, ի գիտություն, այն ինչ, ծիլ-ծ

Քերականություն

Երբ Փարիզում էի, մի քանի ընկերներից ամանորը շքեղ ռեստորաններից մեկում միասին դիմավորելու հրավեր ստացա։ Ռեստորանի ընդարձակ դահլիճը փոքր առ փոքր լցվեց հասարակությամբ։ Պճնասեր կանայք, հագնված ամենավերջին նորաձևությամբ, պչրանքով սեթևեթում էին ու մանրիկ ծիծաղում։ Նրանց ականջօղերի և մանյակների, ապարանջանների ու մատանիների սուտակներն ու ադամանդները բյուրավոր աստղերի պես փայլփլում էին ակնախտիղ լույսով։ Դահլիճը լուսավորված էր ինը-տասը հսկա ջահերով, որոնք աստղաբույլերի նման շողշողում էին վերևից։ Որոտընդոստ երաժշտությունը թնդաց, և տեղ-տեղ սկսեցին պարել զույգերը։ Յուրաքանչյուր սեղանից ճառագայթում էին հնչուն ծիծաղ, քրքիջ ու զվարթ ձայներ։ Ակնդետ նայում էի շուրջս, մոտիկն ու հեռուն. բոլորի աչքերի մեջ պայծառ ժպիտ կար ու գոհունակություն։ Կարծես այս մարդիկ երբևիցե վիշտ չէին տեսել, որևէ տխուր ժամ չէին ունեցել և հիմա հավաքվել էին այստեղ՝ նույն հավատով ընդունելու եկող տարին։ Սպասավորները զայրույթով դուրս էին քշում սովալլուկ մանուկներին, որ ներս էին խցկվել և կծկվել դռան մոտ։ - Զարհուրելի բան է աշխարհը, -

Իմ Չարենցը

Եղիշե Չարենց «Մահվան տեսիլ» Ինչպես ցանկացած մարդ, որն իրեն ահավոր լքված է զգում ունի մեծ կարոտ իր հոգում և ունի թախիծ սրտում, այդպես էլ բանաստեղծության հեղինակն է  իրեն լքված զգում և այդ բոլոր հարցերի լուծումը գտնում է ինքնասպանության մեջ: Խոստումեր և անկատար թողած երազանքներ, որոնք երբեք էլ չեն իրականանա, այդպես էլ բանաստեղծության հեղինակն է  իրեն լքված զգում և այդ բոլոր հերցերի լուծումը գտնում է ինքնասպանության մեջ: Իմ կարծիքով թույլ կամքի տեր մարդը կարող է այդ քայլին դիմել: Շրջապատում տիրող ամեն գորշ բան նա համեմատում է իր կյանքի և իր անձի հետ: Իրականում նրան թվում է, թե ինչ-որ մեկն է ցանկանում իր մահը։ Փորձում է նրանց մեջ գտնել մեղավորին և մեղադրում  իրեն, չբերված կրչակների և չերգված օրենքների համար: Հայրենիքի կարոտն է գնալ ինչպես երազ: Իմ կարծիքով նա չի ուզում, որ ուրիշ ոչ մեկ չտանջելով իր նման այդ է վկայում հեղինակի այս խոսքերը << Եվ թող տեսնեն ի՛մ աչքերի մեջ կախվածի, մի բո՛րբ երկիր, լուսապսակ քո ապագան>>: Ասույթներ Եղիշե Չարենցի մասին  «Չարենցը Հոկտեմբերյան